Filmy i seriale 10 czerwca 2021, 09:30 Alkohol i narkotyki szkodzą zdrowiu, ale człowiek to jednostka słaba i podatna na pokusy. Niespodziewanie pomocną dłoń do ludzi wyciągają filmy ilustrujące poważne konsekwencje przesadzonej „zabawy” z używkami. A te produkcje uderzają najmocniej. Mówi się, że wszystko jest dla ludzi. Wyjście na miasto w celu wychylenia paru browarów w przyjacielskim towarzystwie jeszcze nigdy nikomu na dłuższą metę nie zaszkodziło, jeśli tylko potrafi się pić z umiarem. W życiu nie brakuje jednak chwil słabości, a te potrafią być na tyle bezlitosne, że prowadzą do uzależnienia. I choć wstęp ten być może brzmi jak wypowiedź powitalna podczas jednego ze spotkań anonimowych alkoholików, to nie martwcie się – nie będę się bawił w psychologa i moralizatora. Zrobią to za mnie filmy, zresztą nie byle jakie. Przygotowałem dla Was zestaw dziesięciu wartościowych produkcji, które bez obaw możecie dodać do swojej „kupki wstydu” czy też – użyjmy nieco wdzięczniej brzmiącego określenia – listy „do obejrzenia”. Zestaw ten zawiera dzieła, które charakteryzuje jeden punkt wspólny – historia o ludziach i ich mniej lub bardziej przyjemnych doświadczeniach z używkami. To opowieści o ludzkich słabościach odkrywanych zarówno przez wykwintne trunki, jak i twarde narkotyki – spektakle często nieprzyjemne, ale zmuszające do refleksji. Zapraszam więc na nie lada filmoznawczy „trip”. Na rauszu (Druk) Co to: duński dramat komediowy o nauczycielach pijących w imię lepszego jutraRok premiery: 2021Gdzie obejrzeć: w kinach Zaczynamy od Na rauszu, bowiem to głównie ten film był inspiracją do powstania całej listy. To jedna z niewielu europejskich produkcji ostatnich lat, o której mówi głośno cały świat. Ba, otrzymała nawet dwa Oscary (za najlepszy film zagraniczny oraz reżyserię), a powstanie jej amerykańskiego remake’u zostało już przyklepane. Co ciekawe, nie zdążyła jeszcze zaliczyć swojej polskiej premiery, choć każdy, kto chciał, już zapewne do kina się udał, gdyż na brak przedpremierowych pokazów Na rauszu narzekać na pewno nie można. Część z Was kojarzy zapewne ten tytuł głównie z jednego faktu – występu Madsa Mikkelsena. Ów duński aktor zdążył co prawda podbić Hollywood pamiętnymi rolami psychopatów (pamiętamy serialowego Hannibala), ale nie zapomniał o swoim lokalnym podwórku, bo regularnie grywa w duńskich filmach. Szczególnie w tych kręconych przez Thomasa Vinterberga. Co tym razem zaserwował nam rzeczony duet? Jedyne w swoim rodzaje kino o mężczyznach w kryzysie wieku średniego, który próbują pokonać poprzez regularne spożywanie wysokoprocentowych napojów. Mają one im pomóc w osiągnięciu nie tylko lepszego samopoczucia, ale i zyskaniu większej pewności siebie na płaszczyźnie zawodowej (panowie pracują jako nauczyciele). Paradoksalnie jednak Na rauszu niesie ze sobą pozytywny przekaz, a gorzki dramat ustępuje życiowej, dojrzałej komedii. To film uczciwy – nie demonizuje alkoholu, ale pokazuje wszystkie konsekwencje jego nadmiernego spożywania, również te tragiczne. Jeżeli więc życie codzienne Was nudzi i zastanawiacie się, jak skończyłaby się próba jego tymczasowej destabilizacji, to walcie do Madsa – on udzieli odpowiedzi.

28 dni Nowojorska dziennikarka Gwen Cummings rzadko poprzestaje na trzech pocałunkach, wyznaje bowiem zasadę, że w życiu trzeba iść na całość. Sprawy przybierają nieciekawy obrót, gdy na weselu swej siostry, Lily, Gwen upija się na umór i uprowadza ślubną limuzynę, którą rozbija. Sąd skazuje ją na 28 dni pobytu w klinice odwykowej. Gwen zmuszona jest respektować panujące tam surowe reguły, ale nie do końca się im poddaje, okazując jawną wrogość wobec otoczenia. Jej wewnetrzne opory przełamuje dopiero terapeuta Cornell – człowiek, który wiele w życiu przeszedł. Dzięki niemu Gwen zrozumie, że nadszedł czas, by stawiła czoła prawdzie o samej sobie. Aberdeen Dramat, Norwegia/Szwecja/Wielka Brytania, 113 min Młoda prawniczka Kaisa jest w centrum zainteresowania podczas biurowego przyjęcia wydanego na jej cześć. Wszystko wskazuje na to, że w końcu zaczyna się dla niej dobra passa i że od tej pory życie będzie się toczyć gładko. Następnego dnia budzi Kaisę telefon od matki. Kaisę boli głowa i na dodatek obok niej leży obcy mężczyzna, którego imienia nie pamięta. To ciężki poranek, a telefon od matki, o której istnieniu Kaisa najchętniej by zapomniała, jeszcze bardziej komplikuje sprawę. Ma odnależć ojca-alkoholika i przywieżć go do Aberdeen na rehabilitację w ramach nowego programu. Gdy miłość to za mało Biograficzna opowieść o Lois i Billu Wilsonach — współtwórcach idei grup wsparcia dla alkoholików i ich Burnham, młoda wykształcona kobieta z zamożnej rodziny, zakochuje się w Billu Wilsonie. Jest rok 1914 i wkrótce Bill zostaje wysłany na front. Po wojnie para pobiera się, lecz — mimo ogromnej miłości i oddania Lois — mężczyzna pogrąża się w alkoholizmie. Mijają lata. Zmagania z nałogiem odciskają się i na małżeństwie Wilsonów, i na samej Lois. Bill znajduje pomoc u dr. Boba Smitha, z którym wspólnie tworzy ideę Anonimowych Alkoholików. Osamotniona Lois nie chce siedzieć bezczynnie. Inicjuje spotkania grup rodzinnych, mających wspierać bliskich osób uzależnionych. Kiedy mężczyzna kocha kobietę Dramat/Romans, USA, 126 min Michael (Andy Garcia) i Alice (Meg Ryan) uchodzą za wzorowe małżeństwo. Mają dwie córki 9-letnią Jess i 4-letnią Casey. Michael dopiero po kilku latach zauważa, że jego żona nadużywa alkoholu, zwłaszcza gdy jego nie ma w domu. Alice coraz bardziej popada w alkoholizm, zaczyna się zachowywać nieodpowiedzialnie i niszczy harmonijne życie rodziny. Kobieta nie panując nad swoim zachowaniem wszczyna awanturę, posuwa się nawet do rękoczynów wobec córki. Michaelowi w pewnym momencie udaje się przekonać Alice do leczenia w specjalistycznym ośrodku. Mężczyzna wspiera kobietę jak może, nie zapomina o odwiedzinach, opiekuje się córkami i domem. Po leczeniu Alice wraca do domu zupełnie odmieniona, trzeźwa, ale jest bardzo surowa dla swoje rodziny, pokazując swoją siłę i niezależność. Michael nie wytrzymuje tego i wyprowadza się z domu. Korkociąg Dokumentalny, Polska, 19 min Jeden z bardziej szokujących i wywołujących najwięcej kontrowersji dokumentów Marka Piwowskiego. Już sam temat filmu – alkoholizm – niechętnie w okresie Peerelu dopuszczany był do dyskursu publicznego, tymczasem „Korkociąg” demonstrował jego rezultat ostateczny. Piwowski zebrał dokumentację w szpitalu psychiatrycznym w podwarszawskich Tworkach (sam reżyser widoczny jest kilkakrotnie na ekranie, w białym kitlu, jak próbuje nawiązać kontakt z pacjentami), by przedstawić skrajne przypadki chorób wywołanych przez ten nałóg: psychozę alkoholową, psychozę Korsakowa, delirium, padaczkę alkoholową, aż po alkoholowy zanik mózgu i obraz agonii. Materiały dokumentalne zderzone są z materiałem zainscenizowanym: anonimowy aktor czyta fragmenty autentycznego przemówienia, wygłoszonego „dla uczczenia 52. rocznicy wielkiej gałęzi przemysłu: przemysłu spirytusowego”. Zderzenie to może wydawać się niestosowne, przecież jednak skutecznie obnaża hipokryzję państwa. Lot William „Whip” Whitaker – kapitan linii lotniczych – zostaje okrzyknięty bohaterem, gdy szczęśliwie lądując uszkodzonym samolotem, ratuje życie dziewięćdziesięciu sześciu osobom spośród stu dwóch, jakie znajdowały się na pokładzie. Prowadzone po katastrofie śledztwo ujawnia jednak, że Whip siadł za stery maszyny będąc pod wpływem alkoholu i narkotyków. Mężczyzna zaczyna mieć poważne kłopoty. Mam na imię Kasia Kasia od jakiegoś czasu pije nadmiernie alkohol na czym cierpi cała jej rodzina. Mąż nie chce z nią sypiać, syn wstydzi się matki przed kolegami. Córka miała dosyć rodzinnej atmosfery i wyszła za mąż w wieku lat 19. Film rozpoczyna się od wyjścia rodzinnego do restauracji wraz z ich córką i jej mężem. Tam Kasia upija się już przed podaniem posiłku, kłóci się z zięciem, w końcu obrażona na cały świat wychodzi i postanawia wrócić samochodem do domu. Przy parkowaniu na podjeździe niszczy ogródek sąsiada i zasypia w samochodzie. W życiu zawodowym bohaterka także ma problemy. Przychodzi do pracy pijana lub na kacu, spóźnia się na spotkania z klientami, wskutek czego zostaje zwolniona. Bezradna wobec alkoholizmu rodzina postanawia ratować Kasię – robią jej interwencję, na której dostaje warunek – albo leczenie zamknięte albo wszyscy ją opuszczą. Narodziny gwiazdy Bradley Cooper wciela się w rolę Jacksona Maine’a, gwiazdora muzyki country, którego kariera chyli się ku upadkowi, kiedy odkrywa utalentowaną, nieznaną nikomu piosenkarkę Ally (w tej roli Lady Gaga). Kiedy między tą dwójką wybucha płomienny romans, Jack nakłania Ally do wyjścia z cienia i pomaga jej osiągnąć sławę. Jednak gdy kariera Ally w szybkim tempie przyćmiewa dokonania Jacka, jest mu coraz trudniej poradzić sobie z własną gasnącą gwiazdą, a także uzależnieniem od alkoholu i narkotyków. Na sprzedaż Nick Halsey (Will Ferrell) ma słabość do alkoholu, która kończy się dla niego fatalnie. Pewnego dnia, po 16 latach pracy, z hukiem wylatuje z firmy, a po powrocie do domu zastaje zamknięte drzwi. Żona wystawia wszystkie jego rzeczy na trawnik, a następnie wymienia zamki. Plan Nicka na najbliższe dni jest prosty – ma zamiar siedzieć w fotelu na trawie i pić piwo. Znajomy policjant Frank (Michael Peña) uważa, że dla zachowania minimum poszanowania prawa Nick powinien przynajmniej udawać, że prowadzi podwórkową wyprzedaż. I tak facet na życiowym zakręcie zaczyna swoją walkę o przetrwanie. Organizuje sobie życie na trawniku, zyskuje kumpla i pomocnika w osobie otyłego nastolatka, powoli poznaje sąsiadów i uczy się oglądać rzeczywistość z innej perspektywy… Nazywam się Bill W Will Wilson rujnuje sobie życie z powodu pijaństwa. Wykorzystuje swe doświadczenia, aby stworzyć organizację Anonimowych Alkoholików i pomóc innym wyzwolić się z biografia Williama Griffitha Wilsona, założyciela, rozpowszechnionego na całym świecie, ruchu „Anonimowych Alkoholików” (dalej AA). W produkcji tej widzimy drogę Wilsona od zanurzania się przez niego w skrajnym wręcz pijaństwie, aż do nagłego zerwania z piciem alkoholu, zaangażowania się w pomoc innym pijakom i założenia ruchu AA. W tle tego wszystkiego twórcy filmu pokazali nam też małżeńskie i zawodowe perypetie głównego bohatera. Od jutra nie piję Oparty na książce Vernona E. Johnsona pod tym samym tytułem film ukazuje mechanizm pogrążania się w nałogu oraz wstawania z dzieli się na trzy części, które pokazują życie uzależniającego się od alkoholu Steva Millera, jego konfrontację z samym sobą oraz reakcje i próby pomocy ze strony rodziny i ukazuje także cele, który stawia sobie trzeźwiejący alkoholik oraz kolejne kroki w leczeniu nałogu. Pod Mocnym Aniołem Jerzy (Robert Więckiewicz) jest pisarzem i alkoholikiem. Poznajemy go w momencie, w którym uwierzył, że może wygrać z nałogiem. Zakochuje się w młodej dziewczynie (Julia Kijowska) i wreszcie czuje, że ma po co i dla kogo żyć. Jednak nie wytrzymuje długo. Pewnego dnia idzie prosto do baru Pod Mocnym Aniołem, gdzie zaczyna pić…Wkrótce trafia na odwyk, gdzie spotyka doktora Granadę (Andrzej Grabowski), personel ( Iza Kuna, Robert Wabich) i innych pacjentów (Jacek Braciak, Kinga Preis, Marian Dziędziel, Marcin Dorociński, Arkadiusz Jakubik, Lech Dyblik, Iwona Wszołkówna, Iwona Bielska, Krzysztof Kiersznowski), którzy tworzą niezwykle barwną galerię postaci. Jedną z metod leczenia jest czytanie spisanych wcześniej opowieści, z czasów kiedy się piło. Swoje historie, zabawne i niekiedy wstrząsające, opowiedzą: reżyser, ksiądz, policjant, kierowca TIR-a, farmaceutka, robotnik, fryzjerka i inni. Wszyscy piją, bo picie to nasz sport narodowy. Rinke za kratami Serial dokumentalny, Polska, 45 min Rinke Rooyens to producent telewizyjny, a także niepijący alkoholik, który w serialu dokumentalnym „Rinke za kratami” opowiada o ludziach, których spotkał za kratami, o ich marzeniach i problemach. Zdobył ich zaufanie, dowiedział się, co sprawiło, że trafili do więzienia i jak widzą swoją przyszłość, po odbyciu kary. Poznajemy funkcjonariuszy i osadzonych, ludzi z dwóch biegunów świata, który zwykłym zjadaczom chleba jawi się jako terra incognita, ziemia nieznana. „Odkrywamy tu trudne, ludzkie historie, na które złożyły się przypadek, nieodpowiednie towarzystwo, młodzieńcza głupota. Weryfikujemy obiegowe opinie na temat więzienia, przekonujemy się, czy to prawda, że więźniowie żyją w bardzo dobrych warunkach? Szukamy odpowiedzi na pytania: dlaczego tak wielu przestępców wraca do więzienia i zasila szeregi „recydywy”? Jak po latach izolacji człowiek może powrócić do normalnego życia? Czy w ogóle jest to możliwe? Czy związki z bliskimi mogą przetrwać tę próbę? Czy można zerwać z przestępczym życiem i zapomnieć o więziennej przeszłości? Rosetta Dramat, Belgia/Francja, 95 min Młoda i impulsywna Rosetta, mieszkająca z matką alkoholiczką, jest gotowa na wszystko, aby zdobyć pracę. Rosetta (Émilie Dequenne) zostaje zwolniona z pracy w fabryce po okresie próbnym. Dziewczyna nie może pogodzić się z decyzją, gdyż posiadanie pracy jest warunkiem sine qua non jej przetrwania. Pewnego dnia poznaje sprzedawcę gofrów, Riqueta (Fabrizio Rongione). Chłopak poleca dziewczynę swojemu szefowi i Rosetta zostaje zatrudniona przy produkcji gofrów. Po kilku dniach, właściciel ją zwalnia, angażując swojego niezaradnego syna. Obiecuje jej, że będzie mogła wrócić, jeżeli znajdzie się wolne miejsce. Rosetta decyduje się na podły czyn, aby odzyskać pracę. Spacer po linie Dramat/Biograficzny, USA, 136 min Johnny Cash był najbardziej rozchwytywanym muzykiem swoich czasów – u szczytu swej popularności sprzedawał więcej płyt niż Beatlesi. „Spacer po linie” po opowieść o narodzinach artysty, który odnalazł swój własny głos, stawiając czoła trudnej przeszłości, trawiącemu go gniewowi, uzależnieniu od alkoholu i narkotyków i pokusie łatwej sławy. Dzięki niepowtarzalnemu stylowi i piosenkom, przez które przewijają się takie motywy, jak: śmierć, miłość, zdrada, grzech, nadzieja i wiara, Johnny Cash stał się niekwestionowanym bohaterem swego pokolenia. Tylko strach Katarzyna Sosnowska – znana dziennikarka telewizyjna – po 7 latach nałogowego picia próbuje wrócić do pracy po kuracji antyalkoholowej. Jednakże sytuacja zawodowa i osobista Katarzyny nie sprzyjają wewnętrznej równowadze. Narzeczony z niewiadomych powodów opóźnia obiecaną wcześniej przeprowadzkę do niej. W pracy ciągle czuje się obserwowana i sprawdzana. Wszędzie dostrzega nieufność i wyczekiwanie, czy wystarczy jej odporności. Wpada w obsesyjny lęk przed samotnością i znów zaczyna pić. Ugotowany Adam Jones (Bradley Cooper) to charyzmatyczny szef kuchni, który w młodym wieku zyskał rozgłos jako guru paryskich restauratorów. Podążał własną ścieżką i tworzył intrygujące połączenia smaków. Nie udźwignął jednak ciężaru sławy, zniknął z pierwszych stron gazet i rozpłynął się w powietrzu. Teraz, wolny od wszelkich uzależnień, próbuje swoich sił w sercu kulinarnego Londynu. Gromadzi doborową załogę, by stworzyć najlepszą restaurację na świecie. Czy, kierując grupą utalentowanych ekscentryków, zdoła wspiąć się na kulinarny Olimp? Czy uczucie do pięknej Helene (Sienna Miller) nie przeszkodzi mu w zdobyciu upragnionej, trzeciej gwiazdki Michelin? Wszyscy jesteśmy Chrystusami Głównym motywem filmu są bolesne wspomnienia Sylwka – Syna o piciu jego Ojca – Adama. Naprzemianlegle do tego – zaczyna się w Adamie odwijać taśma własnych wspomnień, tworzących – wraz z opowiadaniem Syna – listę największych strat i ran, zadanych przez picie – sobie i bliskim. Ze wspomnień Adama wynika jeszcze coś: czarna sztafeta pokoleń. Ojciec Adama też pił i Adam poprzysiągł sobie, że nie przysporzy nigdy takiego strachu i wstydu swojemu synowi. A jednak… Zresztą Ojciec Adama też to sobie w dzieciństwie przysięgał… Więc, czy można przerwać tą czarną sztafetę Wyjść na prostą Kate i Charlie są młodym małżeństwem. Ich więź jest budowana na wzajemnej miłości do muzyki, zabawy i picia… głównie picia. Kiedy Kate dochodzi do krawędzi i może stracić pracę nauczycielki decyduje się przystąpić do grupy AA i żyć w trzeźwości. Dzięki pomocy nowej przyjaciółki i sponsorki Jenny i wicedyrektora swojej szkoły, trudnego, lecz pełnego dobrych intencji pana Daviesa, Kate podejmuje kroki, by poprawić swoje zdrowie i życie. Okazuje się, że abstynencja wcale nie jest tak łatwa, jak się spodziewała. Nowy styl życia ujawnia trudne stosunki z matką, każe zmierzyć się z kłamstwami, którymi dotychczas karmiła swoją pracodawczynię i odpowiedzieć na pytanie, czy jej związek z Charliem jest zbudowany na prawdziwej, wzajemnej miłości. Zabawa, zabawa 40-letnia prokurator Dorota (Agata Kulesza) pije, by – jak sama mówi – „nie zwariować”. Zasłaniając się immunitetem, ukrywa wszystkie wykroczenia popełnione „pod wpływem”. Skutecznie pomaga jej w tym mąż, znany polityk (Marcin Dorociński). Studentka Magda (Maria Dębska) lubi ostro imprezować, ale świetnie się uczy i ma super pracę, więc nikt nie robi jej z tego wyrzutów. Dla szanowanej chirurg – Teresy (Dorota Kolak) każdy pretekst jest dobry, żeby się napić. Alkoholu nie odmawia sobie nawet w pracy, w szpitalu dziecięcym, którego jest ordynatorem. Wkrótce, w życiu każdej z kobiet nastąpią wydarzenia, po których ich problem przybierze na sile. Czy wspierane przez rodziny i przyjaciół bohaterki zdążą go w porę pokonać? Zranione dusze Zranione dusze to film opowiadający o amerykańskiej rodzinie, wiodącej z pozoru zwyczajne, szczęśliwe życie. Z pozoru , gdyż z każdym dniem na główny plan wysuwa się problem alkoholowy, którym dotknięci zostali wszyscy członkowie tej 5 osobowej to głowa rodzin, kochający mąż i ojciec. Zawsze uśmiechnięty, dowcipny. Pracuje i dba o to, by jego dzieci osiągnęły jak najlepsze wykształcenie. Sielskie życie, jakie wiedzie posiada jedną wadę- brak znaczących sukcesów w życiu zawodowym i rodzinnym. Trudności te popychają mężczyznę coraz częściej w stronę alkoholu. On sam staje się bardziej porywczy i nerwowy. Wyładowuje się na bliskich, przy każdym osobistym niepowodzeniu obarczając ich odpowiedzialnością za doświadczane porażki. Najczęściej swoje niezadowolenie kieruje na starszego syna, dopuszczając się przemocy fizycznej, a także poniżania przy każdej nadarzającej się okazji. Żółty szalik Akcja filmu rozgrywa się dzień przed Wigilią Bożego Narodzenia. Mężczyzna w średnim wieku, dyrektor firmy, obiecuje aktualnej kobiecie jego życia, że od teraz nie będzie pił. Niestety, po raz kolejny nie udaje mu się dotrzymać obietnicy. Nieprzytomny zostaje odwieziony do matki, pod której troskliwą opieką trzeźwieje. Wieczór wigilijny spędzają tylko we dwoje, w prawdziwie świątecznej atmosferze. W prezencie od matki bohater dostaje żółty szalik, ma on stać się talizmanem, który ma go chronić przed jego największym przeciwnikiem – alkoholowym nałogiem. Żyć nie umierać Bartek (Tomasz Kot), niegdyś wzięty aktor, teraz zabawiacz publiczności w popularnym telewizyjnym show, który przepił najlepsze lata swojego życia, dowiaduje się, że jest nieuleczalnie chory. Według lekarza zostały mu zaledwie trzy miesiące życia. Bartek postanawia maksymalnie wykorzystać ten czas, uporządkować swoje sprawy, naprawić błędy życiowe i pogodzić się z ukochaną córką. Wierzy, że nie ma takiej sytuacji, z której nie byłoby jakiegoś wyjścia i – zaskakując najbliższych pogodą ducha i poczuciem humoru – stara się zmienić bieg losu i przekonać Najwyższego Scenarzystę, aby jego historia zakończyła się happy endem

Rozgość się. Od podróży po świecie literatury i filmu, przez autorskie opowiadania, po szkice o alkoholizmie. To wszystko w całej jaskrawości. Wierzę, że każdy ma swoją historię i każda jest warta opowiedzenia. Dlatego snuję własną. Przyłącz się i daj znać o sobie… w całej jaskrawości. roberttof

Mechanizm uzależnienia. Rys. Filmbilder/YouTube Nasze mózgi mają pewien defekt – łatwo się uzależniają. Ten mechanizm jest w nich bardzo głęboko zakorzeniony i wiąże się z ewolucyjnie wykształconym układem nagrody, który ma za zadanie motywować nas do podejmowania działań sprzyjających rozprzestrzenianiu swoich genów. Problem polega na tym, że ten mechanizm ulega czasami wypaczeniu. Normalnie robimy coś korzystnego i otrzymujemy za to nagrodę. Jedna z najpopularniejszych teorii tłumaczących mechanizm uzależnienia została wysunięta przez prof. Gaetano Di Chiarę. Mówi ona o tym, że nagroda dzieli się na dwie fazy – fazę pierwszą aktywnego poszukiwania i oczekiwania przyjemności i fazę drugą pasywnego zaspokojenia. Normalnie to na przykład poszukiwanie pożywienia i uczucie sytości. Albo zdobywanie samicy i spełnienie po stosunku seksualnym. Są jednak substancje i sytuacje, które wypaczają ten mechanizm. Faza druga może podlegać habituacji czyli osłabieniu przez przyzwyczajenie. Natomiast faza pierwsza zawsze pozostaje równie atrakcyjna. W przypadku narkotyków mózg dość szybko obojętnieje na fazę drugą i „jazda” po narkotykach jest coraz słabsza i mniej atrakcyjna. Natomiast poszukiwanie i oczekiwania pozostają równie mocne. Działa to również w przypadku uzależnienia od hazardu, seksu czy internetu. W efekcie coraz gwałtowniejsze staje się poszukiwanie i coraz słabsze przynosi zaspokojenie. Równocześnie narkotyk (lub inne uzależnienie) może wyniszczać organizm fizjologicznie lub niszczyć życie pozbawiając czasu, pieniędzy czy burząc związki. Ten defekt dobrze pokazuje, że mózg nie jest ani efektem doskonałego projektu ani procesu, który prowadzi do powstawania idealnych struktur. Cóż, ewolucja w czystej postaci… Cały ten mechanizm doskonale widać na tym kilkuminutowym prostym filmie. Trudno uwierzyć, że historia zbudowana z kilku kresek może budzić takie emocje. Warto obejrzeć do końca… Przeczytaj też, czym są te dziwne rzeczy, które pływają nam przed oczami oraz czy brodaci mężczyźni są bardziej sexy? 2 votes Article Rating

Opis. (1) Kuba (Gustaw Holoubek) rozpaczliwie walczy z uzależnieniem od alkoholu. Jego dziewczyna, Krysia (Aleksandra Śląska) wierzy w skuteczność terapii, pragnie wyrwać go z nałogu i ułożyć sobie z nim życie. Kuba musi wytrwać bez picia do wieczora, kiedy to Krysia przyjdzie po niego i wspólnie udadzą się do przychodni.

Polecamy filmy o alkoholizmie, przebiegu choroby alkoholowej, problemach z jakimi borykają się alkoholicy i ich najbliżsi. Pomogą one zrozumieć istotę choroby oraz zapoznać się ze sposobami leczenia. Najczęściej są to dobre filmy fabularne ze znakomitą obsadą aktorską. Świetnie pokazujące mechanizmy rządzące alkoholizmem. Wiele osób nie uznaje alkoholizmu za chorobę. Dzięki tym filmom może zmienić się spojrzenie wielu wątpiących czy jest szansa na zmianę sytuacji. Podczas psychoterapii alkoholizmu w naszym prywatnym ośrodku terapii na morzem filmy te oglądają nasi Goście. Jest to ważny element leczenia alkoholizmu, pomaga spojrzeć na alkoholizm jak na faktyczną, niezawinioną chorobę. Nikt świadomie nie wybiera bycia alkoholikiem. U pewnej części osób w jakimś momencie pojawia się ta podstępna choroba, bez żadnej decyzji o zachorowaniu. Przecież alkohol piją miliony osób, a tylko pewna część jest mniej odporna na alkohol i traci kontrolę bez własnej woli. Warto to zrozumieć i pomóc alkoholikowi. Filmy o alkoholizmie pokazujące, że można z tej choroby wyjść, jeżeli trafi się w odpowiednie ręce w dobrych ośrodkach terapii uzależnień.: „Żółty szalik” Inne filmy Szczur w koroniePętlaStracony weekendMam na imię KateKiedy mężczyzna kocha kobietęRozdarte duszeMy Name Bill miłość to za strach Wszyscy jesteśmy ChrystusamiPod mocnym aniołem28 dniPod wulkanemĆma barowaZostawić Las VegasLotJestem Joe Książki o alkoholiźmie „Uzależnienia” Bohdan Woronowicz Wyd. Media Rodzina„Poza kontrolą” Wanda Sztander Wyd. IPZ„Rak duszy” Ewa Woydyłło Wydawnictwo Literackie„Wychodzenie z mgły” John M. Kelley „Zakuci w kajdany” Katarzyna Bosowska Wyd. WAM„Życie w trzeźwości” Living Sober Wyd. Fundacja BSK AA w Polsce”Interwencja wobec osoby uzależnionej” Wanda Sztander Wyd. IPZ

102 views, 3 likes, 0 loves, 0 comments, 1 shares, Facebook Watch Videos from Akademia XIX: Zapraszamy na kolejny film z cyklu Akademia XIX. Tym razem coś o alkoholizmie i jego wpływie na stosowanie

Opowiadanie o alkoholizmie za pomocą filmu ma długą tradycję. Pierwsze obrazy skupiające się na uzależnieniu od alkoholu powstawały jeszcze w erze kina czarno-białego - jak choćby “The Lost Weekend” z 1945 roku, za rolę w którym Ray Milland otrzymał Oscara. I chociaż sprawne opowiedzenie historii na ten temat nie jest proste (łatwo popaść w banalne moralizatorstwo) to istnieją obrazy, których twórcy zdecydowanie podołali zadaniu. Oto 10 filmów z motywem alkoholizmu, które warto obejrzeć. Z jednej strony ku przestrodze, a z drugiej dlatego, że to po prostu dobre kino. Żółty szalik - reż. Janusz Morgenstern, 2000 W zbiorowej świadomości ten film kojarzy się głównie z monologiem bohatera granego przez Janusza Gajosa, który w niezwykle poetyckich słowach zachwyca się kieliszkiem wódki. I choć rzeczywiście Gajos dał w tej scenie popis swoich umiejętności aktorskich, to obraz Janusza Morgensterna jest czymś więcej, niż tylko zbiorem “fajnych tekstów”. To gorzka (jak zresztą wiele pozycji z tej listy) opowieść o kimś, kto, choć nie może narzekać na status materialny i społeczny, to w gruncie rzeczy jest człowiekiem słabym. I chociaż nie mamy tu klasycznego happy endu, to koniec opowieści nie jest totalnie pesymistyczny, a można w nim dostrzec iskierkę nadziei na to, że uda się pokonać uzależnienie. Zostawić Las Vegas (Leaving Las Vegas) - reż. Mike Figgis, 1995 Zanim Nicolas Cage stał się aktorem wyszydzanym z powodu swojego częstego szarżowania w rolach, zagrał w “Zostawić Las Vegas” Mike’a Figgisa - i zrobił to w taki sposób, że trudno kłócić się z werdyktem amerykańskiej Akademii, która przyznała mu za ten występ Oscara. Film opowiada historię scenarzysty, który po zwolnieniu z pracy przyjeżdża do Las Vegas, aby popełnić samobójstwo poprzez zapicie się na śmierć. Wówczas na swojej drodze spotyka striptizerkę Serę (Elizabeth Shue). Nie będziemy zdradzać reszty - to film, który każdy powinien zobaczyć na własne oczy i obok którego trudno przejść obojętnie. No i ten wspaniały utwór Stinga... Ćma barowa (Barfly) - reż. Barbet Schroeder, 1987 Charles Bukowski był pisarzem, który sam zmagał się z wieloma problemami związanymi z używkami. Nic więc dziwnego, że te doświadczenia znalazły odbicie w jego twórczości, w której poczesne miejsce zajmuje cykl powieściowy z Henrym Chinaskim - alkoholikiem, który większą część życia spędza w barach. “Ćma barowa” Bareta Schroedera z 1987 roku to najlepsza filmowa adaptacja prozy Bukowskiego. Chinaski (w tej roli Mickey Rourke) spędza życie na wędrówkach od baru do baru i bójkach, a w krótkich chwilach trzeźwości skupia się na pisaniu. Podczas jednej z takich eskapad poznaje Wandę (Faye Dunaway) - kobietę, która ma podobne problemy. Film o ludziach, którzy żyją w nieładny sposób, ale też o samotności oraz oczywiście skutkach uzależnień. Wszyscy jesteśmy Chrystusami - reż. Marek Koterski, 2006 To jeden z tych filmów, który gdy się obejrzy raz, to nie ma się już potem w życiu ochoty powtarzać jego seansu. Nie dlatego, że jest koszmarnie zły, a dlatego, że zostawia widza z poczuciem dużego dyskomfortu. Obraz Marka Koterskiego w bardzo dosadny sposób pokazuje, że alkoholizm jest chorobą destrukcyjną nie tylko dla samego uzależnionego, ale także (a może nawet bardziej) dla jego rodziny - głównym motywem filmu są bolesne wspomnienia Sylwka - Syna o piciu jego Ojca - Adama. I o ile z “Dnia świra” można było wyciąć zabawne momenty (które w kontekście całości takie zabawne nie były), tak tutaj trudno byłoby ten zabieg powtórzyć. Withnail i ja - reż. Bruce Robinson, 1987 Dość unikatowa pozycja na liście, bo mamy do czynienia z filmem brytyjskim. “Whitnail i ja” opowiada historię dwóch niespełnionych artystów, którzy spędzają czas w oczekiwaniu na nadejście weny. Jeden z nich umila sobie ten czas alkoholem, co - jak nietrudno przewidzieć - raczej w całym procesie nie pomaga. Rola Whitnaila była pierwszym poważnym wyzwaniem w karierze młodego aktora Richarda E. Granta i ten zdecydowanie mu podołał. Film nieco mniej znany, ale warto dać mu szansę. Kiedy mężczyzna kocha kobietę (When a man loves a woman) - reż. Luis Mandoki, 1994 Zarówno Andy Garcia, jak i Meg Ryan mogą się pochwalić imponującym dorobkiem aktorskim, ale to właśnie role odpowiednio Michaela i Alice w “Kiedy mężczyzna kocha kobietę” zostały ocenione najwyżej. Film Luisa Mandokiego opowiada historię małżeństwa, które zostaje wystawione na ciężką próbę z powodu postępującego alkoholizmu Alice (swoją drogą należy docenić podjęcie tematu uzależnienia kobiet od alkoholu, które jest równie powszechne jak mężczyzn, a jednak mówi się o nim mniej). Mamy tu do czynienia z trudną historią samego uzależnienia i jego wpływem na najbliższych - ojciec, który z powodu pracy często przebywał poza domem, musi nagle zająć się dziećmi. Film bierze też na tapet trudny aspekt alkoholizmu, na którym mało kto się skupia - ukończenie terapii nie musi oznaczać, że wszystko natychmiast się poukłada. Pod mocnym aniołem - reż. Wojciech Smarzowski, 2014 Film z najprawdopodobniej najbardziej wprowadzającym błąd zwiastunem, który sugeruje, że widz będzie miał do czynienia z dość wesołą, pijacką opowieścią. Nic bardziej mylnego - bo chociaż miejscami rzeczywiście jest zabawnie, to całość jest jak cios emocjonalnym obuchem w łeb, z czego Smarzowski przez lata uczynił swój znak rozpoznawczy. Alkoholizm u pisarza Jerzego, który jest głównym bohaterem filmu, jest obrzydliwy i odpychający, a niektóre ze scen mogą spowodować poważny dyskomfort u widza ze słabszym żołądkiem. Film, po obejrzeniu którego znika chęć sięgnięcia po choćby butelkę piwa. Wyjść na prostą (Smashed) - reż. James Ponsoldt, 2012 “Wyjść na prostą” opowiada historię młodego małżeństwa, które spędza czas głównie na dobrej zabawie na imprezach, której rzecz jasna towarzyszy alkohol. W pewnym momencie Kate (Mary Elizabeth Winstead) zauważa, że nie jest w stanie zapanować nad swoją chęcią picia i dołącza do grupy wsparcia. Problem jednak polega na tym, że jej mąż Charlie (Aaron Paul, znany głównie z roli Jessiego w “Breaking Bad”) bynajmniej nie ma zamiaru porzucać dotychczasowego stylu życia. Film w Polsce nie trafił do kin (był wyświetlany jedynie na festiwalach), przez co przeszedł w zasadzie bez echa. Wszystko będzie dobrze - reż. Tomasz Wiszniewski, 2007 Film Tomasza Wiszniewskiego opowiada o Pawełku - chłopcu, który naiwnie uznaje, że pielgrzymka do Częstochowy będzie w stanie przywrócić jego mamie zdrowie. Razem z nim drogę wyrusza jego nauczyciel wychowania fizycznego (Robert Więckiewicz), który ma problem z uzależnieniem od alkoholu. Teoretycznie ten drugi ma pilnować pierwszego, ale w praktyce role ulegają zamianie - tym bardziej, że ojciec Pawełka zapił się na śmierć. Film przyniósł Robertowi Więckiewiczowi nagrodę Orła za najlepszą rolę męską, a i krytykom oraz widzom przypadł do gustu. To dobry dowód na to, że historie, w których alkohol gra jedną z głównych ról, można opowiedzieć w Polsce inaczej, niż w naturalistyczno-obrzydliwy, depresyjny wręcz sposób. Szalone serce (Crazy Heart) - reż. Scott Cooper, 2009 Film Scotta Coopera to historia Otisa “Bad” Blake’a - sławnego niegdyś muzyka country, którego kariera podupadła z powodu jego uzależnienia od alkoholu i który obecnie może występować co najwyżej w barach o niezbyt dobrej reputacji. Bohater (grany przez Jeffa Bridgesa) otrzymuje szansę na odmianę swojego losu w momencie, gdy w jego życiu pojawia się dziennikarka Jean (Maggie Gyllehaal). Powrót na dobre tory nie jest jednak w jego przypadku łatwy. Film otrzymał dwa Oscary - za najlepszą rolę dla Jeffa Bridgesa oraz za najlepszą piosenkę (“The Weary Kind”). Michał Miernik Wejdź na FORUM! ❯ AOuH9cs.

mkawmw94ub.pages.dev/262

mkawmw94ub.pages.dev/203

mkawmw94ub.pages.dev/248

mkawmw94ub.pages.dev/205

mkawmw94ub.pages.dev/161

mkawmw94ub.pages.dev/265

mkawmw94ub.pages.dev/99

mkawmw94ub.pages.dev/288

mkawmw94ub.pages.dev/344

filmy o alkoholizmie polskie